​​​​​​​„Wydaje mi się, że miłuję Cię Maryjo: wszak ​​​​​​​nie umiem jednego dnia spędzić bez Ciebie, ​​​​​​​bez Twojego Imienia, bez „Zdrowaś Maryjo”, ​​​​​bez różańca, bez aktu oddania się Tobie…”                                            
– bł. Stefan kard. Wyszyński, „Zapiski więzienne”

​Drodzy Czciciele Pani Fatimskiej!

​Z Sanktuarium Pani Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach – z woli Konferencji Episkopatu Polski noszącego zaszczytny tytuł „Sanktuarium Narodowego” – przesyłamy wszystkim Czcicielom Pani Fatimskiej pozdrowienie miłości i pokoju: „niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja – zawsze Dziewica!”.

​Zbliżające się Boże Narodzenie Roku Pańskiego 2021 i nowy rok 2022 są czasem stawiania trudnych pytań: i co dalej będzie – z nami i naszymi rodzinami? z Polską, światem i Kościołem? czy świat upora się w końcu z zagrożeniem pandemicznym? kiedy przestaną być potrzebne mury Izasieki na granicach? jak długo jeszcze człowiek będzie strzelał, podkładał bomby i miny, które zabijają i niszczą wszystkich i wszystko wokół siebie? kiedy człowiek o innym kolorze skóry czy odmiennym ubiorze przestanie być potencjalnym zagrożeniem czy agresorem? i kiedy wreszcie przestaniemy się obawiać wychodzenia po zmroku na ulice i opłotki naszych miast i wiosek z obawy przed okradzeniem czy pobiciem? Takich pytań – podszytych lękiem i niepewnością – można mnożyć w nieskończoność. Niestety nie znajdziemy na nie konkretnych i szczegółowych odpowiedzi poza jedną: by nasze „dziś” i „jutro”, nasze „lęki” i „niepokoje” oddać i zawierzyć Bogu w Trójcy Jedynemu i Jego Matce, Maryi – Pani Fatimskiej. 

​Ostatnie dziesięciolecia w życiu polskiego narodu przyniosły nam przepiękne wzory takiej postawy zawierzenia Maryi: nade wszystko w osobach św. Jana Pawła II i bł. Stefana kard. Wyszyńskiego. Obydwaj „Mężowie Boży” nierozerwalnie i nadzwyczaj ściśle byli związani z powstaniem na Krzeptówkach najpierw małego ośrodka kultu Pani Fatimskiej, który z czasem 
– z woli Bożej Opatrzności – stał się Sanktuarium Narodowym, skąd promienie Jej Orędzia rozświetlają mroki i cienie naszej Ojczyzny.  Św. Jan Paweł II był wyjątkowym papieżem maryjnym w dziejach Kościoła Powszechnego. Już w herbie biskupim, obok krzyża widniał znak „Obleczonej w słońce” z Janowej Apokalipsy, i herbowe zawołanie „Totus tuus”: „cały Twój”. Było to bezgraniczne oddanie samego siebie i papieskiego posługiwania, losów Kościoła i ludzkości, Matce Boga. Takie przekonanie wyraził papież także podczas swojej pielgrzymki do Fatimy, w rocznicę zamachu na swoje życie. Jan Paweł II pragnął złożyć Pani Fatimskiej podziękowanie za JEJ „specjalną macierzyńską opiekę” (Fatima, 12.05.1982). W tym akcie zawierzenia zawarł  głęboką wiarę i nadzieję, że ocali ono także cały świat od wojny i moralnego zepsucia. Wymownym i wielce symbolicznym jest fakt, że Jan Paweł II odszedł do domu Ojca w pierwszą sobotę kwietnia, w dzień poświęcony Matce Bożej z Fatimy, w wigilię Święta Bożego Miłosierdzia.

​Drugim opatrznościowym mężem Bożym i przykładem całkowitego zaufania i zawierzenia Maryi – w ostatnich dziesięcioleciach naszego narodu – jest bł. Stefan kard. Wyszyński.  W swoim biskupim herbie miał wpisane słowa: „Soli Deo” – „samemu Bogu”. Jednak to zadanie służby Panu Bogu i ludziom realizował poprzez bezgraniczne oddanie się Maryi, co sam określił krótkim stwierdzeniem: „wszystko postawiłem na Maryję”. Dzień 12 września br., czyli dzień wyniesienia do chwały błogosławionych ks. Stefana kard. Wyszyńskiego, na zakopiańskich Krzeptówkach był dniem wyjątkowej i podniosłej radości. Ale jeszcze mocniej wybrzmiewały tegoż dnia nuty dziękczynienia. Bowiem – zanim miało miejsce nałożenie przez Jana Pawła II papieskich koron na skroniach figury Pani Fatimskiej z zakopiańskich Krzeptówek (21.10.1987) i poświęcenie/konsekracja świątyni na Krzeptówkach (7.06.1997)  – w roku 1961 Błogosławiony Prymas Tysiąclecia Stefan kard. Wyszyński, otrzymaną od Biskupa Leiri – Fatimy figurę Matki Bożej, przekazał Pallotynom do Zakopanego. Kult, jaki od samego początku na tym miejscu odbierała Matka Boża Fatimska w JEJ wizerunku, zaowocował z czasem powstaniem Narodowego Sanktuarium Fatimskiego w Polsce.

​Stawiając sobie przed oczami dwóch wielkich czcicieli Pani Fatimskiej, chcemy równocześnie wsłuchiwać się w głos polskich biskupów, którzy na rozpoczynający się – w pierwszą niedzielę adwentu – nowy rok pracy duszpasterskiej, kreślą nam zobowiązujące zadania. Temat nowego roku pracy duszpasterskiej ujęty został w haśle: „Posłani w pokoju Chrystusa”.  Wyrasta on z biblijnego motta: „ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” (J 6, 57). W trzecim kolejnym roku rozważania tematyki Eucharystii, biskupi polscy akcentują potrzebę ujrzenia Eucharystii w aspekcie tajemnicy posłania i chrześcijańskiego świadectwa. Potrzeba więc, abyśmy spotykając Jezusa na Eucharystii, odczuwali przynaglający nakaz posłania do innych, aby im opowiedzieć o przygodzie naszego kroczenia„z Jezusem i za Jezusem”.  Na zakończenie każdej przeżywanej Eucharystii odkrywajmy analogię ze sceną Wniebowstąpienia Jezusa. Tak jak Apostołowie wpatrywali się w Mistrza wstępującego do nieba i przyjmowali do serc Jego misyjny nakaz, tak i my – Jego uczniowie – uczestnicząc we Mszy Świętej, na końcu słyszymy wezwanie kapłana: „idźcie w pokoju Chrystusa”. Owo rozesłanie kończące Eucharystię niech wybrzmiewa –  za każdym razem – echem Jezusowych słów: „idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19). Na kartach Biblii można odnaleźć wielokrotne słowa posłania: „idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki” (Łk 10,3); „idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” (Mt 9,13); „idźcie i głoście: bliskie już jest królestwo niebieskie” (Mt 10,7). Niech w tymże roku eucharystycznym – podczas każdego zakończenia Mszy św. – towarzyszy nam świadomość, że Jezus nas posyła do innych, czyli do ludzi żyjących z nami i obok nas. Ze posyła nas na ulice i na place naszych miast, byśmy byli przedłużeniem Jezusowych rąk, nóg i miłującego serca.

​W przededniu Świąt Bożego Narodzenia życzymy wszystkim Czcicielom Pani Fatimskiej i Przyjaciołom Pallotyńskiej Rodziny dni znaczonych pokojem i szczodrością Bożych błogosławieństw. Do świata targanego wojnami i przemocą przychodzi małe bezbronne Dziecię z przesłaniem pokoju. I takiego pokoju – pochodzącego od Bożego Dziecięcia – życzymy w obfitości naszej Ojczyźnie: tej wielkiej i naszym małym ojczyznom. Oby Boży pokój zagościł 
i przepełnił Wasze serca w Nowym Roku 2022. I w tych intencjach – również wzbudzonych w Waszych sercach czy też przesłanych nam –  będę sprawował Pasterkę u stóp Pani Fatimskiej.

​Życząc zdrowych, szczęśliwych Świąt Bożego Narodzenia i błogosławionego Nowego Roku 2022, pozostaję z modlitewną wdzięczną pamięcią u stóp Pani Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach.

​​​​​​ks. Marian Mucha SAC, proboszcz i kustosz

Boże Narodzenie 2021 i Nowy Rok 2022