W dniach 20-21 maja 2022 r. odbyło się XIV Międzynarodowe Forum Górskim – 25 rocznica wizyty Jana Pawła II na Podhalu oraz Hołd Górali Polskich.
21 maja w Hotelu Kasprowy ks. kustosza Marian Mucha SAC miał wystąpienie pt. ”Konsekracja Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej 7 czerwca 1997 roku”.
Tekst wystąpienia załączamy poniżej:
Nad dziejami tego uświęconego miejsca – jakim bez wątpienia są maryjne Krzeptówki
– można pochylać się w trojakiej perspektywie:
– Bożej,
– i bożo-ludzkiej,
– charyzmat Sanktuarium na Krzeptówkach.
1. Boża perspektywa – z natury rzeczy – była i jest fundamentem tego miejsca i je we wszystkich wymiarach apostolskiego i duszpasterskiego oddziaływania definiuje. Jeżeli jakiekolwiek ludzkie inicjatywy i działania mogły tutaj – na Krzeptówkach – przynosić błogosławione (a może nawet i niekiedy zwielokrotnione…) owoce, to tylko dlatego tak się mogło dziać, że wyrastały one nie z ludzkiej przemyślności i zaradności, lecz dlatego, że były zgodne z wolą Bożą. To na tym miejscu – od samego początku – czyli od przybycia na Krzeptówki pierwszych moich Współbraci-Pallotynów w roku 1950, cały czas był przez nich słyszany głos Maryi z Kany Galilejskiej: „zróbcie wszystko, cokolwiek powie wam Mój Syn…” Z tego wsłuchiwania się w to, co Syn mówił do Pallotynów ówczesnych czasów – czyli z odczytywania i interpretowania znaków czasu – Pallotyni usłyszeli urgujące/przynaglające zobowiązanie głoszenia Orędzia Fatimskiego w Polsce.
W tym miejscu – zwłaszcza dla młodszego pokolenia – konieczne jest słów kilkorga ujaśnienia. Po drugiej wojnie światowej Polska znalazła się w strefie wpływów sowieckich (de facto została poddana panowaniu sowieckiemu), gdzie wiara i religia były co najwyżej
– i to z konieczności – tolerowane, a owo „opium dla ludzi” systemowo, z użyciem wszystkich służb i całego aparatu państwa, siłowo zwalczane. Natomiast najbardziej znienawidzonym dla czynników partyjno-rządowych było Orędzie Fatimskie
z jej przesłaniem – godzącym przecież w wielkiego sąsiada i protektora, i w tzw. sojusze
– o nawróceniu Rosji. I o ile wydarzenie z 8 września 1946 r., kiedy to Prymas Polski Sługa Boży August kard. Hlond dokonał na Jasnej Górze – wobec ponad miliona Pątników
– poświęcenia Ojczyzny i Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi), wynikające
z przesłania fatimskiego (by poszczególne kraje takie poświęcenie uczyniły),mogło być przez czynniki państwowe w pełni nie dostrzeżone, to już głoszenie po parafiach Orędzia Fatimskiego, na dodatek z Figurą Matki Bożej Fatimskiej, było trudne do zaakceptowania przez ówczesny aparat ucisku. Wspominam o tym nade wszystko po to, aby oddać głęboki szacunek Osobom odpowiedzialnym za Kościół w Krakowie, i moim wspaniałym pallotyńskim Poprzednikom, że mimo narażania się na represje, z mocą i odwagą zaakceptowali to miejsce jako Ośrodek kultu Matki Bożej Fatimskiej (Kuria Książęco-Metropolitalna w Krakowie) i podjęli trud zasiewu Fatimskiego po polskich parafiach (Współbracia-Pallotyni).
2. Perspektywa bożo-ludzka Krzeptówek.
„Nie byłoby tego Papieża Polaka, który dziś pełen bojaźni Bożej, ale i pełen ufności rozpoczyna nowy pontyfikat, gdyby nie było twojej wiary nie cofającej się przed więzieniem i cierpieniem, twojej heroicznej nadziei, twego zawierzenia bez reszty Matce Kościoła” – powiedział Jan Paweł II po wyborze na Papieża 23 października 1978 r. w czasie audiencji dla Polaków.
Parafrazując powyższe słowa – z całą pokorą i z należnym dochowaniem proporcji
– można powiedzieć, że nie byłoby dzisiejszych maryjnych Krzeptówek, figury Pani Fatimskiej koronowanej na Placu św. Piotra w Rzymie przez Jana Pawła II, nie byłoby Sanktuarium Narodowego, gdyby nie Ci dwaj Opatrznościowi Mężowie (dla Polski, Kościoła i świata): bł. Stefan Kard. Wyszyński i św. Jana Paweł II.
Ks. Stefan kard. Wyszyński w roku 1961przekazuje dla kaplicy na Krzeptówkach Figurę Matki Bożej Fatimskiej, podarowaną Mu przez Biskupa Fatimy. Ks. kard. St. Wyszyński – przekazując Krzeptówkom drogocenny dar z Fatimy – zobowiązuje równocześnie Pallotynów do wyruszenia z Figurą Matki Bożej Fatimskiej i Jej Przesłaniem na pielgrzymie szlaki naszej Ojczyzny. Figura – po Jej poświęceniu przez ks. bpa Karola Wojtyłę, ówczesnego biskupa pomocniczego Archidiecezji Krakowskiej – rozpoczęła pielgrzymowanie przez ponad ćwierć wieku po wielu parafiach w Polsce, z głoszonymi przez Pallotynów z Krzeptówek tzw. rekolekcjami fatimskimi. W tym miejscu należy
z wdzięcznością przywołać niestrudzonych piewców Orędzia Fatimskiego: śp. ks. Stanisława Czaplę, śp. ks. Stanisława Kuracińskiego i budowniczego Sanktuarium, ks. Mirosława Drozdka.
Szczególnym wydarzeniem w dziejach Krzeptówek, był dzień 13 maja 1981 r. – zamach na życie Papieża Jana Pawła II i profetyczna decyzja ks. Mirosława Drozdka SAC i górali o wzniesieniu świątyni: „wotum dziękczynnego za uratowane życie Ojca Świętego”.
Błogosławionym owocem pielgrzymowania Figury Matki Bożej była Jej koronacja na Placu św. Piotra w Rzymie przez Ojca Świętego Jana Pawła II – 21 października 1987 r.
W tym dniu na skroniach Matki Bożej Fatimskiej znalazła się korona, która – jak powiedział Papież – ma stanowić „przypomnienie tego, co Matka Boża uczyniła dla swego ludu”. To wydarzenie było niewątpliwym zwieńczeniem modlitewnego szturmu do nieba
– inicjowanego przez nieodżałowanej pamięci ks. M. Drozdka – najpierw z prośbą
o darowanie życia po zamachu na Papieża – a później dziękczynienia za uratowane życie.
Krokiem milowym dla Krzeptówek był z kolei dzień 7 czerwca 1997
– osobiste poświęcenie świątyni przez Jana Pawła II z wypowiedzianymi słowami: „Drodzy Bracia i Siostry! Wasze Sanktuarium na Krzeptówkach jest mi w najszczególniejszy sposób bliskie i drogie. (…) Z historią tego sanktuarium łączy się także wydarzenie, które miało miejsce na placu św. Piotra 13 maja 1981 r. (…) Wiem, że gromadziliście się w kaplicy Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, aby odmawiać różaniec i modlić się o zdrowie i siły dla mnie. Wtedy też narodził się plan wybudowania w tym miejscu, u podnóża Giewontu, Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej jako wotum dziękczynnego za uratowanie mojego życia. Wiem, że to sanktuarium, które dziś mogę konsekrować, wznosiło wiele rąk i wiele serc zjednoczonych pracą, ofiarą i miłością do Papieża. Trudno mi o tym mówić bez wzruszenia… Przybyłem do was, aby wam podziękować za waszą dobroć, pamięć
i modlitwę, która trwa tu nadal. (…) Zawsze mi pomagaliście. Byliście ze mną
i rozumieliście moje troski. Czułem to. Było to dla mnie wielkim wsparciem. Za tę postawę wiary i oddania Kościołowi dziękuję wam z całego serca. Totus Tuus… Dziękuję wszystkim za tę świątynię. Zawiera ona waszą miłość do Kościoła i do Papieża. Jest niejako kontynuacją mojej wdzięczności do Boga i Jego Matki. Razem z wami bardzo cieszę się tym darem”.
Na tym etapie bliskich i bezpośrednich kontaktów Krzeptówek ze Stolicą Piotrową rolę nie do przecenienia odgrywał ks. Stanisław Dziwisz: prałat, biskup, arcybiskup
i kardynał, któremu po wielokroć była już wypowiadana pallotyńska wdzięczność, a którą
z potrzeby serca – w imieniu nade wszystko śp. ks. Mirosława Drozdka – pragnę i w tym miejscu jeszcze raz wypowiedzieć.
Kolejne wydarzenie – będące swoistą klamrą spinającą – rok 1961 (ofiarowanie przez bł. Stefana kard. Wyszyńskiego Figury Pani Fatimskiej dedykacja/konsekracja kościoła
– był dzień 6 czerwca 2017 r., czyli ogólnopolskie obchody100 lecia Objawień Fatimskich:
z ponowieniem przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski aktu poświęcenia Ojczyzny i Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi. W celebracjach uczestniczył cały Episkopat Polski, Prezydent RP, Premier Rządu, władze rządowe i samorządowe.
Natomiast konsekwencją odważnych i wyprzedzających swój czas działań Pallotynów na Krzeptówkach był dzień 14 marca 2018 r. kiedy to Konferencja Episkopatu Polski podjęła Uchwalę ustanawiającą na zakopiańskich Krzeptówkach Sanktuarium Narodowe Matki Bożej Fatimskiej.
Dwa ostatnie wydarzenia – o znaczeniu absolutnie historycznym dla Krzeptówek – to wynik umiłowania Pani Fatimskiej przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, ks. abpa Stanisława Gądeckiego, Metropolitę Krakowskiego, ks. abpa Marka Jędraszewskiego i Sekretarza Generalnego KEP, ks. bpa Artura Mizińskiego, i ich życzliwości dla tego miejsca. Powyższe wydarzenia – od obecności Jana Pawła II do ustanowienia Sanktuarium Narodowego – mogły się godnie odbyć i wybrzmieć należnym splendorem
– dzięki życzliwemu wsparciu doświadczanemu od władz samorządowych Skalnego Podhala, dlatego w tym miejscu należy z najgłębszą wdzięcznością wymienić: Adama Bachledę Curusia, którego wszelkiego rodzaju wsparcie było i jest drogocenne
3. Charyzmat Sanktuarium Narodowego na Krzeptówkach.
Pierwszorzędnym i niezmiennym zadaniem – od roku 1950 (czyli od założenia placówki przez Pallotynów) – Krzeptówek było, jest i będzie propagowanie kultu Matki Bożej Fatimskiej. Formy, kształt i realizacja tego zadania zmieniały się wraz z upływem czasu.
W dzisiejszej perspektywie zadania te są podejmowane w ścisłej i bardzo bliskiej współpracy z Sanktuarium Matki Bożej w Fatimie i z ośrodkami kultu Pani Fatimskiej w Polsce. Z racji miana „sanktuarium narodowego” i oczekiwań Konferencji Episkopatu Polski Sanktuarium – razem z Sekretariatem Fatimskim – Krzeptówki poczuwają się do szczególnej odpowiedzialności programowej, materiałowej i inspiracyjnej za liczne miejsca kultu Pani Fatimskiej w Polsce.
Sanktuarium – z racji nałożenia koron papieskich Figurze Matki Bożej Fatimskiej przez św. Jana Pawła II i osobistego poświęcenia kościoła – wotum wdzięczności za ocalone życie Papieża-Polaka, jak również z racji zgromadzonych w pallotyńskim domu wielu Relikwii i pamiątek związanych z Osobą św. Jana Pawła II – aktywnie włącza się w szerzenie i rozwijanie kultu św. Jana Pawła II i promocję Jego nauczania.
Ponadto w wymiarze ponad parafialnym i sanktuaryjnym:
– w Sanktuarium odbywa się wystawienie Najświętszego Sakramentu trwające codziennie (z wyjątkiem niedziel i świąt) w godzinach 15.00 – 18.00;
– chorzy pielgrzymujący do Sanktuarium mogą o każdej porze dnia prosić o sakrament namaszczenia chorych;
– każdego roku uroczyście obchodzi się rocznicę koronacji Figury Matki Bożej Fatimskiej (21 października), rocznicę poświęcenia kościoła przez Jana Pawła II (7 czerwca), wspomnienie liturgiczne Dzieci Fatimskich (20 lutego), pierwsze soboty miesiąca, rocznicę śmierci św. Jana Pawła II (2 kwietnia) oraz wspomnienie liturgiczne św. Jana Pawła II (22 października);
– codzienna Msza św. (bez pobierania stypendium) o godz. 12.00 w intencjach Kościoła, Ojca Świętego i Ojczyzny;
– codzienny dyżur w konfesjonale stałym w godzinach 9.00 – 13.00 oraz 15.00 – 18.00;
– codzienne nabożeństwo ku czci Bożego Miłosierdzia o godz. 15.00;
– codzienne nabożeństwo różańcowe o godz. 18.30;
– codzienny Apel Maryjny o godz. 21.00;
– 25 marca – Msza święta i nabożeństwo Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego o godz. 19.00;
– nabożeństwo Fatimskie – od maja do października każdego 13 dnia miesiąca oraz
w pierwszą niedzielę po 13 dniu miesiąca;
– procesja Maryjna ulicami Miasta Zakopane rozpoczynająca celebracje fatimskie (maj) i je zwieńczająca (październik).
4. Zakończenie
7 października 1987 r. papieska Rada Główna Obchodów Roku Maryjnego w liście skierowanym do wszystkich biskupów katolickich, zatytułowanym „Sanktuaria Maryjne”, podkreśliła, że sanktuarium to miejsce świętej obecności Pana i przestrzeń dla pielgrzymującego oraz pokutującego ludu Bożego. W sanktuariach – rozsianych pod każdą długością i szerokością geograficzną – najgłębszym ich sensem jest oddawanie czci
i adorowanie Boga, wyznawanie wiary, liturgiczne sprawowanie zbawczych tajemnic Chrystusa, jak też zanoszenie modlitw wspólnotowych i osobistych.
Natomiast 8 maja 1999 r. Papieska Rada ds. Duszpasterstwa Migrantów
i Podróżujących wydała dokument pt. „Sanktuarium. Pamięć, obecność i proroctwo Boga Żywego”. Tenże dokument porównuje sanktuaria do kamieni milowych, które nadają orientację dzieciom Bożym w ich ziemskiej wędrówce. Sanktuaria winny być skutecznymiprzekaźnikami Dobrej Nowiny, a równocześnie nośnikami konkretnego orędzia.
W przypadku Krzeptówek, jest to Orędzie przekazane przez Matkę Bożą trzem Pastuszkom. Jednakże Orędzie Fatimskie nie powinno zatrzymywać przybywających na Krzeptówki pątników i turystów na historycznych zdarzeniach sprzed ponad stu lat, z roku 1917, lecz winno ich otwierać ku przyszłości, umacniając i posyłając ich z misją w XXI wiek.
Z pewnością takie zadania sobie na Krzeptówkach stawiamy. Czy nam się to udaje? Nie mnie to jednak oceniać.
Aczkolwiek wymowa cyfr zawierających ilość przybywających pielgrzymów i turystów w skali roku, ilość dominicantes i comunicantes może sporo o tym miejscu powiedzieć.
