Ewangelia
Ewangelia (Mk 1, 29-39)
Zaraz po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, tak iż gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest. Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: Wszyscy Cię szukają. Lecz On rzekł do nich: Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem. I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.
Komentarz
Biblia ma dwie warstwy: wydarzenie i misterium. Wydarzenie to zbawcze działanie Boga w konkretnym czasie i miejscu, w życiu konkretnych ludzi. Misterium to rzeczywistość, która trwa i uobecnia się teraz, tutaj, w naszym życiu.
Wydarzenie. Po wyjściu z synagogi Jezus idzie do domu Szymona i Andrzeja. Uwalnia od gorączki teściową Szymona. Wieczorem gromadzi się całe miasto, a Jezus uzdrawia chorych i wyrzuca z opętanych złe duchy. Nad ranem modli się na miejscu pustynnym. Potem idzie do innych miejscowości, aby tam nauczać i wyrzucać złe duchy.
Tego dnia Jezus jest i działa w czterech miejscach. W synagodze uczestniczy w liturgii, czyta i komentuje proroctwa mówiąc, że wszystkie spełniają sią na Nim, uwalnia opętanego. Ma czas na rozmowę, posiłek i odpoczynek w domu Uczniów i przyjaciół. Okazuje bliskość przez serdeczny gest, dotknięcie. Nie ogranicza się do wąskiego grona, ale to samo robi w bramie wobec wszystkich mieszkańców miasta. W synagodze uwalnia jednego opętanego, tutaj uwalnia wielu. W domu Piotra uzdrawia jedną osobę, tutaj uzdrawia wielu. Zbawcze nauczanie i działanie Jezusa poprzedzone jest modlitwą na miejscu pustynnym. Odosobnienie, cisza, przebywanie w bliskości z Ojcem sprawiają, że jest bardzo blisko ludzi. Pragnienie bliskości nie zatrzymuje Go w jednym miejscu. Idzie dalej do następnych miejscowości. Sam szuka ludzi, a ludzie szukają Jego.
Misterium. Jezus wciąż naucza i działa, objawia Ojca. Gdy w Kościele czyta się Pismo Święte, wówczas On sam mówi. Jest obecny gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy, bo gdzie dwaj albo trzej są zgromadzeni w Jego imię, tam i On jest obecny. Zbliża się, dotyka i podnosi w sakramentach. Przez śmierć pokonał tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła. Upodobnił się do nas pod każdym względem. W czym sam cierpiał będąc doświadczany, w tym przychodzi z pomocą tym, którzy są poddani próbom. W życiu Pana wszystko jest nauką i przykazaniem.
Każde Słowo Biblii jest dla mnie. Jego sens jest zawsze ten sam: Bóg leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany. Wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby. Jestem dla Niego przyjacielem. On chce przebywać w moim domu. Jestem zaproszony na miejsce pustynne do głębokiej relacji z Ojcem. On chce mnie posłać, abym niósł jego Słowo i miłość do ludzi złamanych na duchu.
ks. Rafał Nitek SAC