W 1950 r. przybyli na Krzeptówki Księża Pallotyni (Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego). Praca duszpasterska, którą wkrótce rozpoczęli koncentrowała się na promocji „orędzia fatimskiego”.
Dnia 11 października 1959r. Ks. Abp Eugeniusz Baziak poświęcił Kaplicę Niepokalanego Serca Maryi.
11 października 1961 roku przybył na Krzeptówki ówczesny biskup Krakowski Karol Wojtyła, i dokonał Aktu poświęcenia figury Matki Bożej Fatimskiej – dar Prymasa Tysiąclecia, Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Figurę tę otrzymał drogą dyplomatyczną od Biskupa z Leirii (Portugalia).
Od tego historycznego wydarzenia Księża Pallotyni z Krzeptówek organizują „rekolekcje różańca rodzinnego”, połączone z peregrynacją Statuy Matki Bożej Fatimskiej. Ta pionierska praca rekolekcyjna objęła całą Polskę i była prowadzona do roku 1981. Inicjatorem tej akcji duszpasterskiej był. Ks. Stanisław Czapla SAC, ówczesny rektor Wspólnoty Pallotyńskiej na Krzeptówkach.
Dla potrzeb religijnych i organizowanych tutaj nabożeństw fatimskich obok kaplicy powstał „park fatimski”. Było to miejsce nabożeństw, koncertów, wieczorów poetyckich, odczytów i spotkań dla młodzieży oazowej. Od stanu wojennego było to miejsce wielkich manifestacji dla zakopiańskiej Solidarności, która zrodziła się na Krzeptówkach. Praca duszpastersko – szkoleniowa „Solidarności Zakopiańskiej” na Krzeptówkach trwała do 1991
i roku prowadzona była przez Ks. Mirosława Drozdka SAC Kapelana Solidarności i Ks. Franciszka Mąkinię SAC, ówczesnego Rektora Wspólnoty Pallotyńskiej.
W „stanie wojennym” – trzykrotnie przebywał tutaj na wypoczynku Lech Wałęsa ze swoją rodziną i towarzyszącymi osobami. W tym okresie czasu na Krzeptówkach odbywały się główne uroczystości patriotyczne dla Solidarności i mieszkańców Zakopanego oraz przybywających licznie turystów.
W 1976 r. przy tutejszej kaplicy został utworzony „Ośrodek Duszpasterski” dla potrzeb tutejszych wiernych i pielgrzymów przybywających do Kaplicy Matki Bożej Fatimskiej.
16 listopada 1983 decyzją Kurii Metropolitalnej w Krakowie zostaje utworzona Parafia p.w. Niepokalanego Serca Maryi.
Ks. Mirosław Drozdek SAC zostaje mianowany pierwszym proboszczem.
W czerwcu 1987 r. zostaje poświęcony plac pod budowę nowego kościoła: „votum wdzięczności za cud ocalenia życia Ojca Świętego w dniu 13 maja 1981r.” Idea budowy kościoła wraz z makietą kościoła została przedstawiona Ojcu Świętemu w dniu 7 marca 1987 r. na prywatnej audiencji.
Wobec narastających wokół wiary problemów, którymi Kościół w jego czasach musiał się zająć, i wobec poszerzania się zadań związanych z głoszeniem Ewangelii w krajach misyjnych św. Wincenty zwrócił uwagę na naglącą konieczność ożywienia wiary i rozpalenia miłości wśród katolików, aby doprowadzić w ten sposób wszystkich ludzi do jedności w wierze Chrystusowej.
Uważał, że dla osiągnięcia tego celu niezbędne jest pozyskanie współpracy wszystkich członków Kościoła, tak duchownych, jak i świeckich, oraz że dla pełniejszego wykonania apostolskich zadań Kościoła należy zjednoczyć ich wysiłki.
(Prawo SAC, Wprowadzenie)
Nieustanne posłannictwo zbawcze
Bóg w każdym czasie obdarza mężczyzn i kobiety charyzmatami Ducha Świętego, aby w ten sposób kontynuować zbawcze posłannictwo Chrystusa dla dobra ludzi i dla budowania Kościoła.
Święty Wincenty Pallotti (1795-1850) należy do grona ludzi, których Bóg w pierwszej połowie XIX wieku obdarzył swymi darami i natchnieniami, aby wspierali Kościół w wypełnianiu jego posłannictwa.
Charyzmat św. Wincentego Pallottiego
Wobec narastających wokół wiary problemów, którymi Kościół w jego czasach musiał się zająć, i wobec poszerzania się zadań związanych z głoszeniem Ewangelii w krajach misyjnych św. Wincenty zwrócił uwagę na naglącą konieczność ożywienia wiary i rozpalenia miłości wśród katolików, aby doprowadzić w ten sposób wszystkich ludzi do jedności w wierze Chrystusowej.
Uważał, że dla osiągnięcia tego celu niezbędne jest pozyskanie współpracy wszystkich członków Kościoła, tak duchownych, jak i świeckich, oraz że dla pełniejszego wykonania apostolskich zadań Kościoła należy zjednoczyć ich wysiłki.
Jego ideał i dzieło
Był on przekonany, że wszyscy członkowie Ludu Bożego są powołani do apostolstwa na mocy zobowiązania wynikającego z przykazania miłości – największego przykazania Bożego, które żąda od wszystkich, by tak starali się o zbawienie bliźniego, jak o swoje własne.
Ponadto Wincenty Pallotti był świadomy tego, że inicjatywy poszczególnych ludzi będą miały większą skuteczność, jeżeli się je zjednoczy i skieruje do wspólnego celu. Dlatego założył ZJEDNOCZENIE APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO, stawiając mu jako zadanie budzenie u wszystkich katolików głębokiej świadomości ich apostolskiego powołania i ożywianie w nich miłości, aby doprowadzić ją do pełnego rozkwitu.
Aprobata kościelna
Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego zostało zatwierdzone 4 kwietnia 1835 r. przez kardynała wikariusza Karola Odescalchiego, a następnie osobnym pismem papieża Grzegorza XVI, podpisanym 11 lipca tegoż roku.
W dokumentach Soboru Watykańskiego II znajdujemy potwierdzenie tego, o czym był przekonany św. Wincenty Pallotti, a mianowicie że apostolstwo Kościoła będzie w pełni skuteczne tylko wtedy, gdy wszyscy wierni będą świadomi spoczywającego na nich obowiązku współpracowania w Jego posłannictwie.
Cel Zjednoczenia
Charyzmat św. Wincentego Pallottiego stał się dziedzictwem Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.
Członkowie Zjednoczenia przyjmują ideały Świętego jako swoje własne i postanawiają ożywiać wiarę i miłość wśród katolików, budzić w nich głębokie przeświadczenie o ich osobistym powołaniu do apostolstwa oraz przynaglać ich do realizacji tego powołania. Przyczyniają się też do wzmocnienia jedności wśród katolików i zachęcają ich do zespalania podejmowanej przez siebie działalności apostolskiej w Kościele, aby jego posłannictwo stało się tym samym bardziej skuteczne.
Popierają jedność i solidarność wśród wszystkich chrześcijan. Poświęcają się głoszeniu zbawczego orędzia tym, którzy go jeszcze nie znają, i dokładają starań, by wśród wszystkich chrześcijan utrzymywało się żywe zainteresowanie misjami.
Apostolstwo ich obejmuje ponadto działalność charytatywną i społeczną, realizowaną poprzez niesienie pomocy potrzebującym i dopomaganie wszystkim, aby mogli żyć zgodnie z wymaganiami ludzkiej godności, w sprawiedliwości i pokoju. Zabiegają oni wreszcie nie tylko o konieczne do tego celu środki, ale wypraszają również do jego realizacji błogosławieństwo Boże przez modlitwę, ofiarę i dobre uczynki.
Więcej na temat Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego – Księża Pallotyni SAC znajdziesz na stronie http://www.pallotyni.pl/