Dzisiaj Kościół czuwa przy grobie Jezusa, rozważając Mękę i Śmierć Chrystusa.
Dzisiaj Kościół czuwa przy grobie Jezusa, rozważając Mękę i Śmierć Chrystusa.
Niedziela Wielkanocna – Zmartwychwstanie Pańskie
Wigilia Paschalna w Wielką Noc
Wstęp do liturgii
Po wydarzeniach Wielkiego Czwartku – Czwartku Eucharystycznego, Wielkiego Piątku – Męki i Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa, po Wielkiej Sobocie – czuwania przy grobie Pańskim i oczekiwania na Zmartwychwstanie, stajemy u progu Wigilii Paschalnej. Zgodnie z bardzo dawną tradycją ta noc powinna być czuwaniem na cześć Pana. Dlatego tego wieczoru pragniemy sprawować wspólnie wigilię wielkanocną.
Święty Augustyn nazwał tę wigilię „matką wszystkich świętych wigilii”. Tradycja wigilii – czyli czuwania – sięga czasów wyjścia Izraelitów z Egiptu. Jest to „noc czuwania na cześć Jahwe” (Wj. 12, 42). Wierni posłuszni nakazowi Chrystusa trzymając w rękach zapalone świece oczekują swego Pana, aby gdy powróci zastał ich czuwających (Łk. 12, 35 nn).
Żywo w pamięci mamy słowa Jezusa Chrystusa, mówiące o Jego zmartwychwstaniu. Więc stajemy, aby celebrować tę noc przejścia: ze starego człowieka do nowego, z grzechu do sprawiedliwości, z nieprzyjaźni do przyjaźni, a przede wszystkim ze śmierci do życia, abyśmy się stali nowym stworzeniem w Jezusie Chrystusie Panu naszym.
Ta liturgia dzieli się na cztery części: liturgię światła, liturgię słowa, liturgię chrzcielną i liturgię eucharystyczną.
Świętą Wigilię Paschalną zawsze rozpoczynaliśmy przy ognisku
i poświęceniu ognia, od którego zapalaliśmy świecę wielkanocną: Paschał – symbol Chrystusa zmartwychwstałego. Żłobiliśmy w nim litery A (alfa) i Ω (omega) oznaczające początek i koniec, który jest w Chrystusie. Następnie kapłan kreślił datę bieżącego roku. Symbolika paschału z wyrytą na nim datą, przypomina nam, że tajemnice zbawcze Chrystusa są aktualne przez wszystkie wieki.
Z racji panującej pandemii w tym roku ów obrzęd zostaje pominięty.
Zapalimy Paschał. Jego światło jest symbolem Kościoła przenikniętego światłem Chrystusa. Następnie z zapalonymi świecami, stojąc, wysłuchamy radosnego śpiewu Orędzia Wielkanocnego.
Komentarz przed liturgią słowa
Dzisiaj Kościół święty daje bardzo obfity wybór tekstów biblijnych. Z tej propozycji wybraliśmy trzy czytania ze Starego Testamentu.
W pierwszym czytaniu usłyszymy historię o stworzeniu świata. Czytając ten tekst rozumiemy, że opis stworzenia świata wzięty z Księgi Rodzaju jest obrazem tego, czego dokonał Chrystus, a mianowicie, że dzięki Niemu stajemy się „nowym stworzeniem”.
Drugie czytanie pochodzi z Księgi Wyjścia i ukazuje przejście przez Morze Czerwone. Jest to obraz chrztu. Tak jak Bóg oczyścił wodami Morza Czerwonego Izraelitów wyprowadzając ich z niewoli Egipcjan, tak teraz oczyszcza nas wodą chrztu i wyprowadza nas z niewoli grzechu pierworodnego.
Trzecie czytanie zaczerpnięte z Księgi proroka Izajasza mówi nam
o nowej Jerozolimie – Jerozolimie odnowionej i umocnionej tak, by bezpiecznie mógł w niej przebywać lud Nowego Przymierza.
Podczas Wigilii Paschalnej czytania ze Starego Testamentu przedstawiają nam figury i znaki, które doskonale wyjaśniają się w sprawowanych misteriach paschalnych. Czytania ze Starego Testamentu są odczytywane przy zapalonym Paschale, co symbolizuje, że Stary Testament jest rozumiany w świetle Chrystusa.
Po każdym czytaniu ze Starego Testamentu i po następującym po nim psalmie responsoryjnym będzie odmawiana modlitwa kapłana.
Komentarz przed „Chwała na wysokości”
Teraz, po czytaniach ze Starego Testamentu, po raz pierwszy od Wielkiego Czwartku zagrają organy i zaśpiewamy radosne „Chwała na wysokości Bogu”, podczas którego będą biły dzwony. Zwiastują one radość Zmartwychwstania. Na ołtarzu zostaną zapalone świece – znak, że dzisiaj będzie sprawowana Msza święta, podczas której będziemy dziękować Bogu Ojcu Wszechmogącemu za wspaniałe dzieło odkupienia. Na Krzyż stojący obok ołtarza zostanie nałożona czerwona stuła, która oznacza, że przez swoje męczeństwo Jezus Chrystus jest jedynym i wiecznym Kapłanem Nowego Przymierza, i że przez Niego i w Nim mamy otwarty przystęp do Boga.
Następnie usłyszymy czytanie z Nowego Testamentu. Św. Paweł będzie nam głosił nadzieję, która już więcej nie zniknie. Będzie nas uczył, że chrześcijanin poprzez chrzest jest uczestnikiem Męki, Śmierci a przede wszystkim Zmartwychwstania Chrystusa.
Następnie główny celebrans trzykrotnie zaintonuje radosne „Alleluja”, które wszyscy powtórzymy. Jest to śpiew, który w naszej liturgii oznacza fakt Zmartwychwstania Chrystusa. Następnie, przed Ewangelią będziemy śpiewać psalm allelujatyczny, zaś sam tekst Ewangelii przedstawi nam opis objawienia się Chrystusa po Zmartwychwstaniu.
Komentarz przed liturgią chrzcielną
Zwykle w tym miejscu rozpoczynała się Liturgia chrzcielna. Z racji panującej epidemii ograniczona będzie ona li tylko do odnowienia przyrzeczeń Chrztu Świętego. Odnawiając je możemy zyskać odpust zupełny. Odnowienie przyrzeczeń nie jest jednak tylko przypomnieniem historii z dzieciństwa, ale powinno być świadomym potwierdzeniem naszej przynależności do Chrystusa naszego Pana
i Zbawiciela. Dlatego wyrzekamy się zła i szatana, a następnie wyznajemy wiarę.
Po wyznaniu wiary rozpocznie się Liturgia Eucharystyczna, będąca dziękczynieniem Bogu Ojcu za dar odkupienia w Jezusie Chrystusie.
Przed rozesłaniem
Jutro – tu w Sanktuarium – ufam, że niezwykle uroczyście podczas Mszy Św. Rezurekcyjnej, obwieścimy całemu światu, że JEZUS CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ I ŻYJE I JEST Z NAMI po wszystkie wieki wieków. Niech to wydarzenie będzie wspólnotowym wyznaniem naszej wiary. ALLELUJA!!!