Odpowiedź Kościoła na orędzie fatimskie
15 października 1917 – proboszcz z Fatimy wysyła do administratora patriarchatu Lizbony sprawozdanie o nadprzyrodzonych wydarzeniach mających miejsce w jego parafii.
1 listopada 1926 – Nuncjusz Apostolski z Lizbony odwiedza Fatimę.
13 maja 1928 – w obecności 300 tysięcy wiernych dokonuje się poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę bazyliki w Fatimie.
13 października 1930 – biskup diecezji Leiria-Fatima oficjalnie ogłasza, że objawienia są zgodne z nauką Kościoła i zatwierdza kult Matki Bożej Fatimskiej.
6 grudnia 1929 – Pius XI poświęca w Watykanie figurę Matki Bożej Fatimskiej ofiarowaną Seminarium Portugalskiemu w Rzymie.
13 maja 1931 – Nuncjusz Apostolski uczestniczy w pielgrzymce do Fatimy na uroczystości, podczas których biskupi portugalscy dokonali pierwszego poświęcenia ich kraju Niepokalanemu Sercu Maryi.
8 grudnia 1942 – Pius XII poświęca świat Niepokalanemu Sercu Maryi.
4 maja 1944 – Pius XII ustanawia święto Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny i wysyła do Fatimy swego legata, aby 13 maja 1946 r. ukoronował figurę Matki Bożej Fatimskiej na Królową Świata.
7 października 1953 – w sanktuarium fatimskim ma miejsce uroczysta konsekracja kościoła Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, który przez papieża Piusa XII zostaje podniesiony do rangi bazyliki.
29 czerwca 1959 – Jan XXIII w swej pierwszej encyklice, Ad Petri Cathedram, nawiązuje do aktu poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi dokonanego przez Piusa XII.
13 grudnia 1962 – Jan XXIII ustanawia święto Fatimskiej Matki Bożej Różańcowej.
21 listopada 1964 – Paweł VI w przemówieniu wygłoszonym na zakończenie trzeciej sesji Soboru Watykańskiego II odwołuje się do poświęcenia dokonanego przez Piusa XII w 1942 r. i ogłasza, że wysłał do Fatimy Złotą Różę. Na koniec papież odnawia akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi.
13 maja 1967 – Paweł VI udaje się do Fatimy, aby modlić się o pokój. Pod tą samą datą publikuje adhortację Signum Magnum, w której wzywa wszystkich, aby osobiście ponowili poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi.
13 maja 1981 – Jan Paweł II staje się ofiarą zamachu.
13 maja 1982 – Jan Paweł II udaje się do Fatimy z pielgrzymką dziękczynną za cud uratowanego życia. Mówi: „Kiedy przed rokiem, na Placu św. Piotra miał miejsce zamach, gdy odzyskałem świadomość, myśli moje pobiegły natychmiast do tego sanktuarium, ażeby w Sercu Matki Niebieskiej złożyć podziękowanie. We wszystkim, co się wydarzyło, zobaczyłem -i stale będę to powtarzał – szczególną matczyną opiekę Maryi. A że w planach Bożej Opatrzności nie ma przypadków – zobaczyłem w tym wezwanie i kto wie, przypomnienie orędzia, które stąd wyszło.”
25 marca 1984 – Jan Paweł II dokonuje w Rzymie poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Akt ten został przez Boga przyjęty. Zgodnie z zapewnieniem s. Łucji, że „Bóg dotrzyma słowa”, rozpoczęły się niezwykłe przemiany, szczególnie w Europie Środkowej i Wschodniej.
Dokonany przez Jana Pawła II akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi był spełnieniem prośby Matki Bożej Fatimskiej. Niebawem miało się okazać, że Maryja jest wierna swemu słowu; poświęcenie z 1984 r. okazało się bowiem wydarzeniem, które pchnęło komunizm ku przepaści.
13 maja 1991 – Jan Paweł II po raz drugi pielgrzymuje do Fatimy.
7 czerwca 1997 – Jan Paweł II przybywa do sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem i konsekruje kościół-wotum dziękczynne za jego życie ocalone w zamachu.
28 czewca 1999 – Jan Paweł II składa podpis pod aktem beatyfkacyjnym dzieci fatimskich, Hiacynty i Franciszka.
13 maja 2000 – Jan Paweł II dokonał aktu beatyfikacji fatimskich dzieci. Kard. A. Sodano zapowiada ujawnienie 3 części tajemnicy fatimskiej.