Triduum Sacrum – Komentarze do liturgii
Wielki Piątek – Męki Pańskiej
Wstęp przed liturgią
Drodzy Bracia i Siostry, za chwilę będziemy uczestniczyć w jakże wymownej i przejmującej serce celebracji Męki Pańskiej. Będziemy rozważać i pochylać się nad misterium naszego odkupienia, które dokonało się przez krzyżową mękę i śmierć Pana Jezusa. Dziś nie usłyszymy dźwięku organów czy dzwonków. Ołtarz – centrum Sanktuarium pozostanie nadal obnażony.
Zgodnie ze starożytną tradycją Kościół święty w Wielki Piątek i w Wielką Sobotę nie sprawuje Eucharystii. Doskonałą Ofiarę składa dzisiaj za nas na ołtarzu Krzyża sam Jezus Chrystus.
Dziś będziemy opłakiwać grzeszność człowieka, przez którą nasz Zbawiciel tyle wycierpiał. Warto też przypomnieć, że Wielki Piątek nie jest dniem żałoby w Kościele. Jest natomiast dniem kontemplacji krwawej ofiary Chrystusa – źródła naszego zbawienia.
Celebracja tego dnia jest podzielona na cztery części: liturgię słowa, adorację krzyża, Komunię świętą i przeniesienie Najświętszego Sakramentu do grobu Pańskiego. Czerwony kolor szat liturgicznych, kolor krwi, przypomina nam mękę Chrystusa, która została podjęta przez Zbawiciela z Miłości do nas i każdego człowieka.
Liturgię rozpocznie procesja wejścia, która dokona się w milczeniu. Po wejściu i oddaniu czci ołtarzowi celebrans padnie na twarz przed ołtarzem, a my wszyscy uklękniemy, aby przez cichą modlitwę w głębi naszych serc przygotować się do rozważenia Męki i Śmierci Chrystusa. Postawa leżenia Krzyżem jest znakiem największego uniżenia się człowieka przed Bogiem i Jego majestatem.
Następnie rozpocznie się pierwsza część liturgii. Pierwsze czytanie
z księgi proroka Izajasza ukaże nam obraz cierpiącego Sługi Jahwe, który jest ikoną cierpiącego Chrystusa.
Drugie czytanie z Listu do Hebrajczyków wyjaśni nam, że dostąpiliśmy zbawienia dzięki posłuszeństwu Chrystusa, które objawiło się poprzez ofiarę z własnego życia na ołtarzu krzyża.
W ewangelii usłyszymy opis Męki Pańskiej według świętego Jana.
Przed Modlitwą Powszechną
W liturgii rozpoczyna się modlitwa powszechna. Wsłuchując się w intencje poszczególnych wezwań uświadamiamy sobie powszechność zbawienia, które dokonało się na krzyżu. Dlatego modlimy się nie tylko za ludzi wierzących – różne stany Kościoła, ale także za tych, którzy przygotowują się do chrztu, za tych, którzy nie wierzą w Chrystusa, czy też w ogóle nie wierzą w Boga. Modlimy się też za Żydów, którzy jako pierwsi usłyszeli głos Boga. Prosimy także Boga o dar powstrzymania pandemii. Po podaniu intencji wszyscy przez chwilę modlimy się
w ciszy, po czym kapłan wypowie modlitwę w imieniu całej naszej wspólnoty.
Przed adoracją Krzyża
Rozpoczyna się najważniejsza część tej liturgii – adoracja Krzyża
Krzyż jest znakiem naszej wiary. W krzyżu jest nasze zbawienie.
W krzyżu szukamy mądrości życia i miłości. Dlatego nie można wyobrazić sobie życia chrześcijańskiego bez krzyża. Naśladowanie Chrystusa jest nieodzownie związane z krzyżem. „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Łk 9.23) – mówi Chrystus.
Za chwilę zostanie wniesiony krzyż. Trzy razy będzie śpiewana antyfona: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. Będziemy odpowiadali: „Pójdźmy z pokłonem”. Po każdej odpowiedzi klękniemy i przez chwilę oddamy
w milczeniu cześć krzyżowi.
Na początku adoracji celebrans odda cześć krzyżowi przez ucałowanie; natomiast pozostali kapłani, siostry zakonne, służba liturgiczna i wierni przez przyklęknięcie lub głęboki skłon. Za oddanie czci krzyżowi,
w dniu dzisiejszym możemy uzyskać odpust zupełny.
Przed Komunią Świętą
Rozpoczynamy trzecią część wielkopiątkowej Liturgii – Komunię Świętą. Komunia, do której za chwilę przystąpimy, jest owocem ofiary krzyża. Adorowaliśmy krzyż, żeby uczcić zbawczą Mękę i Śmierć Chrystusa, a teraz chcemy wzmocnić się Ciałem, które zawisło na drzewie odkupienia. Spożywanie Ciała Chrystusa jest głoszeniem Jego śmierci. Misterium Męki i Śmierci Chrystusa jest wciąż aktualne, jest ono obecne – teraz – pośród nas.
Przed procesją do grobu
Rozpoczynamy czwartą część Liturgii – procesję do Grobu Pańskiego. Za chwilę, gdy Najświętszy Sakrament zostanie przeniesiony do grobu, będziemy rozważali tajemnicę śmierci naszego Zbawiciela. Trwając w modlitewnej zadumie przy Najświętszym Sakramencie uświadamiamy sobie prawdę, która mobilizuje nas do wysiłku pogrzebania naszych grzechów w grobie po to, abyśmy mogli powstać do nowego życia przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie.
